مجموعه‌ «شهر فیروزه‌ای» آثار جمع آوری شده از سال‌ های (۱۳۸۶–۱۳۹۲)

شهر من، اصفهان، در تار و پود خود روایتی دارد از آجر، آسمان، و آبیِ آرام. مجموعه‌ی «شهر فیروزه‌ای» حاصل سال‌ها مشاهده، درونی‌سازی، و بازآفرینی فضاهای شهری اصفهان است؛ شهری که در هر کوچه‌اش رنگی از تاریخ و در هر دیوارش صدایی از سکوت جاری است.
در این مجموعه، آجر نه فقط به عنوان مصالح ساختمانی، بلکه به عنوان عنصری بصری و زبانی بومی وارد آثار شده است؛ آجرها در نقاشی‌ها چون بافتی زنده، سازنده‌ی فضا و حافظ خاطره‌اند. هر قطعه از آجر، خشتی از حافظه‌ی جمعی این شهر است.
رنگ غالب آثار، آبی‌ست؛ آبی آسمان، آبی کاشی، آبی آب، و آبی رؤیا. آبی در این مجموعه، هم تداعی‌گر آرامش و نماد  اصفهان است و هم استعاره‌ای از وسعت، فاصله، و خلسه‌ی زمان در فضای شهری. درون‌مایه‌ی آثار، سکوت و خلوت در دل ازدحام شهری‌ست؛ جایی که عناصر معماری با ریتمی تکرارشونده، فضایی مدرن اما سرشار از گذشته می‌سازند.
این آثار تلاشی‌ست برای درک دوباره‌ی شهری که همواره زیسته‌ام، اما با نگاهی نو، با رنگ‌های فیروزه‌ای، با بافت‌های هندسی، و با خاطراتی که از دل دیوارهایش برخاسته‌اند.